هزینه‌های تولید غذا تا سال ۲۰۵۰ چه می‌شود؟

بر اساس گزارش ایسنا، بر اساس گزارش آکسفورد اکونومیکس، اگر اقدامات سیاستی برای دستیابی به انتشار خالص کربن با موفقیت اجرا شود، هزینه های تولید مواد غذایی در آسیای جنوب شرقی می تواند تا سال 2050 بین 30.8 تا 58.9 درصد افزایش یابد.

برای اینکه کشورهای آسیای جنوب شرقی تا سال 2050 به اقتصاد خالص صفر دست یابند، باید مالیات ها و مقررات بیشتری بر استفاده از سوخت های فسیلی وضع کنند که منطقه به شدت به آن متکی است. این به نوبه خود هزینه های انرژی و نیروی کار را افزایش می دهد که محرک های اصلی هزینه های تولید غذا در دراز مدت هستند.

قیمت مواد غذایی در اندونزی بیشترین خطر انتقال را دارد و انتظار می‌رود هزینه‌ها تا سال 2050 به میزان 58.9 درصد افزایش یابد. بر اساس این گزارش، ویتنام (51.6٪)، مالزی (38.9٪)، تایلند (31.8٪) و پس از آن قرار دارند. فیلیپین (30.8%).

قیمت مواد غذایی در حال حاضر در منطقه به دلیل رویدادهای شدید آب و هوایی ناشی از تغییرات آب و هوایی در حال افزایش است.

این گزارش حاکی از آن است که افزایش 1 درصدی میانگین دما در این پنج بازار تولید مواد غذایی منجر به افزایش قیمت برای تولیدکنندگان مواد غذایی بین 0.96 تا 2.17 درصد شده است.

نتایج نشان داد که فیلیپین آسیب پذیرترین کشور در برابر افزایش دما است. این حساسیت ممکن است به دلیل قرار گرفتن کشور در معرض رویدادهای نامطلوب آب و هوایی مانند طوفان، آسیب پذیری سیستم کشاورزی آن در برابر تغییرات آب و هوایی و ضعف زیرساخت های لازم برای تثبیت قیمت ها باشد. اندونزی با افزایش 2 درصدی قیمت ها به دلیل افزایش 1 درصدی میانگین دما، دومین کشور آسیب پذیر است و پس از آن مالزی (1.4 درصد)، تایلند (1.31 درصد) و ویتنام (0.96 درصد) قرار دارند.

بیزینس گزارش داد که با همکاری با شرکت‌های سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به عنوان شرکای تجاری، شرکت‌های محلی می‌توانند تخصص و دانش جدیدی مانند کشاورزی هوشمند در شرایط آب و هوایی به دست آورند. این می تواند منجر به افزایش کارایی و بهره وری و همچنین رقابت جهانی شرکت های محلی شود.

چنین مشارکت‌هایی همچنین به باز کردن فرصت‌های دسترسی گسترده‌تر به بازار از طریق شبکه‌های بین‌المللی موجود کمک می‌کند و تنوع صادرات و رشد درآمد را برای کشورهای آسه‌آن ممکن می‌سازد.

همچنین می‌تواند با ارائه کمک‌های مالی و تخصص فنی برای تسریع سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر در این اقتصادها، نقشی محوری در حمایت از انتقال به انتشار خالص صفر در بخش کشاورزی و غذا ایفا کند. این به این دلیل است که بخش تولید مواد غذایی در ASEAN در حال ادغام با شبکه تولید جهانی است و سهم واردات از این منطقه از 6.6 درصد در سال 2000 به 9.1 درصد در سال 2021 افزایش یافته است.

در این گزارش آمده است که افزایش قیمت مواد غذایی در آسیا نگرانی‌ها را در مورد هزینه زندگی در سطح جهانی افزایش می‌دهد. در این زمینه، مداخلات برای مهار قیمت مواد غذایی در آسه آن نیز ممکن است به محدود کردن افزایش تورم در بقیه اقتصاد جهانی کمک کند.

انتهای پیام/